Η τεχνολογία κινείται γρήγορα και δημιουργούμε βουνά ξεπερασμένων υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων, τηλεοράσεων και όλων των ειδών αξεσουάρ. Όλα τελικά καταρρέουν - είτε συμβαίνει εδώ και αιώνες σε χώρο υγειονομικής ταφής, είτε ενώ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται. Κάθε δεδομένη ηλεκτρονική συσκευή αποτελείται από διάφορα υλικά, το καθένα με το δικό του ρυθμό αποσύνθεσης. Αυτό από μόνο του είναι ένα πρόβλημα, καθώς ορισμένα είδη μπορεί να γίνουν τοξικά ή αλλιώς επικίνδυνα όταν τα πιο αποικοδομήσιμα μέρη έχουν σπάσει (όπως οι μπαταρίες). Ωστόσο, τα περισσότερα από τα υλικά που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρονικά έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και θα παραμείνουν στην ίδια σχεδόν μορφή για το ορατό μέλλον.
Ποτέ μην σπάσεις
Με την αυστηρότερη έννοια, όλα αποσυντίθενται τελικά. Αλλά όταν «τελικά» σημαίνει «μετά από εκατομμύρια χρόνια», τέτοια υλικά μπορούν να θεωρηθούν ότι δεν αποσυντίθενται με οποιαδήποτε ουσιαστική έννοια της λέξης. Αυτό ισχύει για το μέταλλο, το πλαστικό και το γυαλί που χρησιμοποιούνται στις ηλεκτρονικές μας συσκευές. Το γυαλί και μόνο δεν έχει μετρήσιμη περίοδο αποσύνθεσης - η συνήθης εικασία είναι ότι θα χρειαστούν ένα εκατομμύριο χρόνια ή περισσότερο για την αποσύνθεση. Συγκριτικά, η τυπική εκτίμηση των 500 ετών για το πλαστικό φαίνεται σύντομη. Το "Metal" καλύπτει υπερβολικά μεγάλη κατηγορία για να συνοψίσουμε. Προφανώς, τα λεπτά ίχνη μετάλλου στις πλακέτες κυκλώματος θα σπάσουν πολύ πιο γρήγορα από τα συμπαγή μπλοκ τροφοδοσίας και ψύκτρας.
Πάντα καταρρέει
Ωστόσο, η σημαντική πτυχή της αποσύνθεσης ηλεκτρονικών μπορεί να μην είναι πόσο καιρό χρειάζονται τα υλικά για να αποσυντεθούν πλήρως, αλλά τι αντίκτυπο έχουν στο περιβάλλον ενώ οι συσκευές καταστρέφονται. Τα ηλεκτρονικά περιέχουν τακτικά τοξικές ουσίες όπως υδράργυρο, μόλυβδο, κάδμιο, αρσενικό και βηρύλλιο, τα οποία μπορούν να βρουν το δρόμο τους στο έδαφος, τον αέρα και το νερό μόλις αρχίσουν να διασπώνται τα πιο εύθραυστα εξωτερικά μέρη. Οι μπαταρίες είναι ένα τέλειο παράδειγμα. τα λεπτά μεταλλικά εξωτερικά υποβαθμίζονται σε έναν αιώνα ή λιγότερο, εκθέτοντας τα βαρέα μέταλλα μέσα - τα οποία είναι στοιχεία που δεν διασπώνται ποτέ και είναι τοξικά.
Κατά τη χρήση
Οι μπαταρίες επισημαίνουν το ζήτημα της αποσύνθεσης και της ανακύκλωσης, διότι (μαζί με τα δοχεία μελανιού και γραφίτη) είναι εξαρτήματα που μπορούν να σπάσουν και να απορριφθούν ενώ οι αντίστοιχες συσκευές τους εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται. Οι περισσότεροι χρήστες υπολογιστών γνωρίζουν ότι ορισμένα εξαρτήματα είναι πιο πιθανό να φθαρούν από άλλα, όπως οι ηλεκτρικές επαφές σε κάρτες επέκτασης και καλώδια προσαρμογέα και τα κινούμενα μέρη σε σκληρούς δίσκους και ανεμιστήρες. Διαδικασίες όπως η διάβρωση των ιχνών της πλακέτας κυκλώματος και η ηλεκτρομετανάστευση στα τσιπ IC πραγματοποιούνται σε πολύ λιγότερο χρόνο από την αποσύνθεση του υλικού. Επομένως, η επίδραση της υποβάθμισης σε ελαττωματικές καθημερινές συσκευές γίνεται πιο άμεσα αντιληπτή από το αυξανόμενο πρόβλημα των εγκαταλελειμμένων και των ξεπερασμένων ηλεκτρονικών.
