Κάθε χρόνο, εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ γίνονται θύματα κλοπής ταυτότητας. Καθώς η τεχνολογία βελτιώνεται για την προστασία του καταναλωτή, το ίδιο κάνει και η επινοητικότητα των εγκληματιών στον κυβερνοχώρο. Όποιος αποθηκεύει ή χρησιμοποιεί τις πληροφορίες του στο Διαδίκτυο είναι ευάλωτος. Συχνά, αυτά τα εγκλήματα δεν διώκονται επειδή είναι δύσκολο να βρεθούν οι εγκληματίες. Όταν όμως βρεθούν, υπόκεινται στον αυξανόμενο αριθμό κυβερνο-νόμων και στις κυρώσεις που τους συνοδεύουν.
Ο νόμος περί κλοπής ταυτότητας και αποτροπής της υπόθεσης του 1998
Η αύξηση της δραστηριότητας υπολογιστών και Διαδικτύου στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οδήγησε τους νομοθέτες το 1998 στην ενίσχυση των ομοσπονδιακών νόμων κατά της απάτης. Ο νόμος περί κλοπής ταυτότητας και αποτροπής υπόθεσης το έκανε ένα ξεχωριστό ομοσπονδιακό έγκλημα για την κλοπή πληροφοριών ταυτότητας με εγκληματική πρόθεση. Πριν από το νόμο, ήταν παράνομο να κατέχετε ή να παράγετε πλαστά έγγραφα ταυτότητας μετά, έγινε παράνομο να κλέβουμε αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες έκλεισαν ένα σημαντικό κενό.
Η παραβίαση αυτού του νόμου συνεπάγεται μέγιστη ποινή φυλάκισης 15 ετών, πρόστιμο και εγκληματική κατάσχεση κάθε περιουσίας που ο δράστης συνήθιζε να διαπράξει το έγκλημα. Εάν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας κλοπής, ο δράστης ασχολείται επίσης με την απάτη ταυτοποίησης, την απάτη με πιστωτικές κάρτες, την απάτη μέσω υπολογιστή, την απάτη μέσω αλληλογραφίας, την απάτη μέσω τραπεζών ή την απάτη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως ορίζεται από τον ομοσπονδιακό νόμο, θα μπορούσαν να πάνε στη φυλακή για πολύ περισσότερο. Ορισμένα από αυτά τα αδικήματα φέρουν μέγιστη ποινή φυλάκισης 30 ετών.
Νόμος για την αύξηση της ποινής ταυτότητας του 2004
Ο νόμος για την αύξηση της ποινής ταυτότητας του 2004 καθιέρωσε ένα νέο αξιόποινο αδίκημα: επιδεινωμένη κλοπή ταυτότητας. Η ενοχλητική κλοπή αναγνώρισης είναι όταν κάποιος χρησιμοποιεί κλεμμένα στοιχεία αναγνώρισης για να διαπράξει συγκεκριμένες κακουργήσεις, όπως παραβιάσεις μετανάστευσης και πυροβόλων όπλων.
Πρόκειται για ένα ξεχωριστό αδίκημα συνολικά και συνεπάγεται υποχρεωτική ποινή φυλάκισης δύο ετών πέραν των άλλων κυρώσεων που επιβάλλονται. Εάν διαπιστωθεί ότι ο δράστης έχει διαπράξει επιδεινωμένη κλοπή ταυτότητας σε σχέση με τρομοκρατική πράξη, επιβάλλεται πενταετής υποχρεωτική ποινή. Καμία από αυτές τις προτάσεις δεν μπορεί να αντικατασταθεί με δοκιμασία.
Ο νόμος περί επιβολής και αποκατάστασης της κλοπής ταυτότητας του 2008
Ο νόμος για την επιβολή και την αποκατάσταση της κλοπής ταυτότητας του 2008 μείωσε το φραγμό για τη δίωξη εγκληματιών στον κυβερνοχώρο. Πριν από το νόμο, οι εισαγγελείς έπρεπε να αποδείξουν αποζημίωση 5.000 $ πριν κατηγορήσουν κάποιον για μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση στον υπολογιστή. Αυτός ο νόμος εξαλείφει αυτόν τον αριθμό. Πριν από το νόμο, για να καταδικαστεί κάποιος για ομοσπονδιακό έγκλημα που συνδέεται με την πρόσβαση στον υπολογιστή, έπρεπε να ζήσει σε διαφορετικές πολιτείες. Μετά τον νόμο, τόσο το θύμα όσο και ο εγκληματίας θα μπορούσαν να ζήσουν στην ίδια κατάσταση και ο εγκληματίας στον κυβερνοχώρο θα μπορούσε ακόμη να διωχθεί. Αν και αυτό το μέρος του νόμου δεν εφαρμόζεται άμεσα στην κλοπή ταυτότητας, σχετίζεται στενά και διευκολύνει τη δίωξη εγκληματιών κλοπής ταυτότητας.
Ο νόμος ορίζει συγκεκριμένα ότι όταν τα θύματα κλοπής ταυτότητας φέρνουν τον εισβολέα τους στη δικαιοσύνη, και οι τελευταίοι διατάσσονται να πληρώσουν αποζημίωση, η επιστροφή θα πρέπει να ισούται με το χρόνο και τα χρήματα που χρησιμοποιεί το θύμα για να διορθώσει τα προβλήματα που προκαλεί ο εισβολέας του.
Κανόνες κλοπής ταυτότητας κράτους
Η κλοπή ταυτότητας μπορεί να διωχθεί σε επίπεδο πολιτείας καθώς και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ανάλογα με το έγκλημα και την έκταση του εγκλήματος. Και οι 50 πολιτείες έχουν νόμους που απαγορεύουν την κλοπή ταυτότητας. Είκοσι εννέα πολιτείες έχουν προβλέψεις αποζημίωσης και πέντε έχουν προβλέψεις απώλειας για αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στο έγκλημα.
